ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΚΥΝΗΓΙ, ΠΑΥΣΑΤΕ ΠΥΡ, ΚΥΝΗΓΗΣΤΕ ΤΟΥΣ ΚΥΝΗΓΟΥΣ.
Υπάρχουν πολλοί λόγοι να σταματήσει το κυνήγι άγριων ζώων και πτηνών. Ίσως ο πιο σημαντικός να είναι τα πρόστιμα που πληρώνουμε κάθε χρόνο για χατίρι των κυνηγών.
Όλα αυτά τα κουμπουροφόρα συντάγματα με τις στολές παραλλαγής που σκοτώνουν αυτά τα φτερωτά θαύματα και όχι θηράματα, είναι και δικά μας πουλιά.
Αυτό που οι κυνηγοί αποκαλούν χόμπι παραβιάζει κατάφωρα τα δικαιώματα όλων ημών των υπολοίπων πολιτών.
Η φύση δεν μπορεί να θεωρείται κάτι το ξεχωριστό από εμάς, η ζωή της φύσης είναι προϋπόθεση και της δικής μας ζωής.
Ντροπή στις πολιτικές εξουσίες που φοβούνται το πολιτικό κόστος και δεν απαγορεύουν το κυνήγι.
Αν θέλουν οι κυνηγοί να αποκαλούνται χομπίστες και όχι δολοφόνοι ας παρατήσουν τα όπλα και να πάρουν κιάλια. Απαιτούνται κότσια και εξυπνάδα για να φωτογραφίσει κάποιος ένα άγριο ζώο σε σύγκριση με το να τα σκοτώνει φορώντας φόρμα παραλλαγής και πυροβολώντας τα με επαναληπτική καραμπίνα.
Όλη η χώρα θα μπορούσε να γίνει ένας οικολογικός παράδεισος της Ευρώπης με οφέλη άπειρα μεγαλύτερα από αυτά του κυνηγιού.
Όλα τα πλάσματα επιτελούν έναν πολύτιμο ρόλο στον σοφό βιολογικό κύκλο.
Όταν ένας κρίκος της αλυσίδας σπάει κοστίζει σε εμάς, όχι στην φύση.
Το να σταματήσει το κυνήγι είναι θέμα κοινής λογικής, υπάρχει άραγε;
Εκτός της καταστροφής της πανίδας που επιφέρουν οι κυνηγοί, υπάρχει και το άλλο πολύ σοβαρό πρόβλημα μόλυνσης του περιβάλλοντος από τους τόνους πλαστικού και μολυβιού που πετιούνται από τα φυσίγγια και σκάγια των κυνηγών στην ελληνική φύση. Το μόνο που θέλουμε όλοι εμείς που είμαστε κατά του κυνηγιού είναι, μία πλούσια και υγιή φύση και το δικαίωμα όλων να την χαίρονται και απολαμβάνουν.
Η πανίδα της χώρας αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα τα οποία επιτείνονται από το κυνήγι. Οι πληθυσμοί των πουλιών μειώνονται, απειλούμενα είδη βρίσκονται τουφεκισμένα και αυτή η ανατροπή της οικολογικής ισορροπίας έφερε τους αρουραίους. Το φυσικό κόστος το πληρώνουμε όλοι.
evanrizo
Τέτοια είναι τα έργα και οι ημέρες των ''ανδρείων'' κουμπουροφόρων που στις αντιπαραθέσεις, λόγω έλλειψης επιχειρημάτων το μόνο που κάνουν είναι να βρίζουν, να προσβάλουν και να απειλούν.
Αίσχος και στην πολιτεία που επιτρέπει την οπλοφορία σε επικίνδυνους ανθρώπους.
Ν τ ρ ο π ή
Ντροπή πρέπει να νοιώθουμε οι κάτοικοι της Φθιώτιδας για το έγκλημα που έγινε τούτες τις μέρες κι εμείς δεν κάναμε τίποτα για να το σταματήσουμε.Τουλάχιστον 20.000 πουλιά, κυρίως τσίχλες, κοτσύφια, γερακότσιχλες, καλημάνες κ.α. υπολογίζουν απ’ το Δασαρχείο ότι σκοτώθηκαν απ’ τους κυνηγούς αυτές τις μέρες που το χιόνι κάλυψε τη Φθιώτιδα. Δίπλα στα σπίτια μας, στα πάρκα, στις ελιές, στα τριφύλλια, στους δρόμους, παντού όπου προσπαθούσαν να βρουν λίγη τροφή και καταφύγιο τα δύστυχα πουλιά, έβρισκαν μπροστά τους οπλισμένους καραμπινοφόρους που τα εκτελούσαν εν ψυχρώ. Τα καταστήματα ξεπούλησαν για πρώτη φορά όλα τα αποθέματα φυσιγγιών που διέθεταν, γέμισαν οι ελιές άδεια κουτιά και κάλυκες, γέμισε ο τόπος μας τόνους μολύβι για να δηλητηριάζει το χώμα μας και τα νερά για εκατοντάδες χρόνια. Ντροπή στους κυνηγούς που εκτελούσαν πεινασμένα, ξεπαγιασμένα απ’ το κρύο πουλιά κι αυτό το έγκλημα το θεωρούν κυνήγι, «χόμπυ» και σπορ! Ντροπή στην πολιτεία και σ’ όσους είχαν τη δυνατότητα να αποτρέψουν αυτό το έγκλημα και δεν το έκαναν, γιατί υπήρχε τέτοια δυνατότητα από την Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας. Με απόφαση του Περιφερειάρχη μπορούσε να απαγορευτεί το κυνήγι για κάποιες μέρες. Ντροπή στα Μ.Μ.Ε. που αποσιώπησαν το έγκλημα ενώ τους έγιναν καταγγελίες. Φαίνεται τα δολοφονημένα κοτσύφια και τσίχλες, έστω και χιλιάδες, δεν «πουλάνε», δεν ανεβάζουν τηλεθέαση όπως τα παπαδοσκάνδαλα! Ντροπή σ’ εκείνους που τους πλήγωνε αυτή η βαρβαρότητα και δεν κινήθηκαν όπως χρειαζόταν για να τη σταματήσουν. Η παιδαγωγική ομάδα του Κ.Π.Ε. Υπάτης Κώστας ΚαββαδίαςΣτέλιος ΣυλεούνηςΗλίας ΚοντόςΘανάσης ΜαγουλάςΜπάμπης Χονδραλής
ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ

«Το κυνήγι είναι μια μορφή πολέμου»
Γκαίτε


Γράφει ο Δρ Ευστάθιος Αβρααμίδης

Ανέβαλλα την ενασχόληση μου με το θέμα αυτό, αν και το θεωρώ πολύ σημαντικό, μέχρι πρόσφατα, όταν είδα την είδηση ότι οι κυνηγοί διαμαρτύρονται, επειδή δεν τους δίνεται άδεια να σκοτώσουν το «απριλιάτικο τρυγόνι» (ύστερα ίσως ακολουθήσει το μαγιάτικο χελιδόνι και ο αυγουστιάτικος κότσυφας). Απειλούν μάλιστα να κατέλθουν στις εκλογές για να διεκδικήσουν το δικαίωμα τους να σκοτώνουν τα πουλιά που ανήκουν σε όλους μας – αυτή κι αν είναι απειλή. Αυτοαποκαλούνται «Ομοσπονδία κυνηγίου και διατήρησης της άγριας ζωής» και διατείνονται ότι είναι περιβαλλοντιστές. Εννοούν, προφανώς, ότι την άγρια ζωή την διατηρούν σκοτώνοντάς την!! Η προσπάθεια να παρουσιαστεί ως περιβαλλοντισμός, κάτι που είναι ακριβώς το αντίθετο, μου θυμίζει κάτι από τον Γκαίμπελς.
Οι κυνηγοί λένε, ότι το κυνήγι βοηθά στην διατήρηση της ισορροπίας των ειδών στη φύση. Είναι γνωστό από οικολογικές μελέτες, ότι η φύση βρίσκει από μόνη την ισορροπία της, η οποία παραβιάζεται, από τις παρεμβάσεις του ανθρώπου. Ας το αντιπαρέλθουμε όμως, για να δούμε τι γίνεται στη Κύπρο. Τα περισσότερα «θηράματα» ή θύματα καλύτερα των κυνηγών, εκτρέφονται από την υπηρεσία θήρας για να αφεθούν «ελεύθερα» κατά τη κυνηγετική περίοδο - έτσι διαταράσσεται η ισορροπία των ειδών στη φύση. Κατά την εκτροφή τους τα πουλιά, οι πέρδικες για παράδειγμα, έχουν την παραπλανητική εικόνα, ότι ο άνθρωπος είναι φίλος τους, ενώ τα ταΐζει μόνο και μόνο για να έχει τη χαρά να τα σκοτώσει μετά. Έχοντας μεγαλώσει υπό αυτές τις συνθήκες σε κλουβιά, τα πουλιά δεν αναπτύσσουν αντανακλαστικά άμυνας και γίνονται εύκολη λεία για τους κυνηγούς - αλήθεια γιατί δεν πάνε να τα πυροβολούν κατευθείαν στα εκτροφεία; Η συμπεριφορά του ανθρώπου, του κορυφαίου όντος της δημιουργίας, απέναντί τους, είναι για τα πουλιά και τα ζώα γενικά, μια οδυνηρή έκπληξη. Μου φαίνεται ότι ο άνθρωπος έχοντας αναπτύξει μια σχέση βουλιμίας και απληστίας έναντι της φύσης και έναντι των άλλων όντων που κατοικούν στον πλανήτη, μπορεί να τα ανεχθεί μόνο όταν είναι νεκρά ή στο κλουβί. Εκτός αν μπορεί να τα εκμεταλλευτεί διαφορετικά. Αν μάλιστα σκεφτούμε ότι πολλοί κυνηγοί εγκαταλείπουν τα σκυλιά τους όταν τελειώσει η κυνηγετική περίοδος, καταλαβαίνουμε ακόμα καλύτερα τη σχέση που έχει ο άνθρωπος με τα ζώα που τον υπηρετούν.
Κατά την άποψή μου, η βία δεν είναι τέτοια μόνο όταν εκφράζεται εναντίον των ανθρώπων, αλλά και εναντίον άλλων μορφών ζωής. Ίσως μάλιστα, η βία να είναι ακόμα χειρότερης μορφής, όταν ασκείται εναντίον όντων πιο αδύναμων από εμάς, όπως τα πουλιά ή τα ζώα. Πολύ περισσότερο όταν οι άνθρωποι, όπως ξέρουμε, δεν σκοτώνουν επειδή έχουν ανάγκη να φάνε, όπως κάνουν τα άγρια ζώα, αλλά από ευχαρίστηση!! Και κομπάζουν μάλιστα γι αυτό.
Πρέπει να πω ότι δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να κάνει κηρύγματα ηθικότητας ή πνευματικότητας. Θέτω απλά προβληματισμούς. Με ανησυχεί πολύ λοιπόν, που η θανάτωση ζώων, μπορεί στον αιώνα μας να θεωρείται άθλημα ή χόμπι, όπως το κυνήγι των πουλιών ή των λαγών ή της αλεπούς στην Αγγλία ή ακόμα η βαρβαρότητα των ταυρομαχιών στην Ισπανία. Τα ζώα όπως ξέρουμε είναι πολύ ψηλά στην εξελικτική κλίμακα των όντων. Μπορεί να μην έχουν την συνείδηση των ανθρώπων, έχουν όμως μια φυσιολογία σχεδόν ίδια με την ανθρώπινη. Έχουν τη δυνατότητα να αισθάνονται τον πόνο και είναι ικανά για χαρά και λύπη. Όσοι έχουν ζώα, ξέρουν ότι είναι ικανά για πρωτοφανή αφοσίωση. Διερωτώμαι λοιπόν πως είναι δυνατό να διασκεδάζουν και να χαίρονται οι άνθρωποι, προκαλώντας πόνο ή θάνατο σε άλλα όντα και αυτό να θεωρείται έθιμο. Τόσο πολύ έχουμε εθίσει τη συνείδησή μας στη σκληρότητα, ώστε αυτή να θεωρείται κάτι φυσιολογικό;
Το κυνήγι είναι κάτι παράδοξο, που θεωρείται φυσιολογικό, όπως τόσα και τόσα στην πορεία του ανθρώπινου πολιτισμού. Συνδέει τον άνθρωπο με το άγριο παρελθόν του, τότε που ντυμένος με δέρματα και ζώντας στα σπήλαια, κυνηγούσε ζώα για να τραφεί. Προσωπικά, όντας εκ φύσεως αισιόδοξος, πιστεύω, ότι σε ένα όχι και τόσο μακρινό μέλλον, το κυνήγι θα αντιμετωπίζεται ως κάτι που ανήκει στις κακές στιγμές της ιστορίας μας. Φτάνει να θυμηθούμε ότι πριν από 150 περίπου χρόνια οι άνθρωποι σκότωναν όσους ανθρώπους είχαν μαύρη επιδερμίδα, σαν να ήταν ζώα και ότι η δουλεία ήταν κάτι φυσιολογικό. Η κατεύθυνση που θα πρέπει να ακολουθήσουμε, είναι η κατάργηση του κυνηγίου. Αυτό μπορεί να γίνει μέσω δημοψηφισμάτων στις ευρωπαϊκές χώρες. Τα οικολογικά κινήματα θα πρέπει να προωθήσουν αυτή την ιδέα της ειρήνης με τη φύση που μας περιβάλλει. Ο πόλεμος με τα πουλιά και τα ζώα με τα οποία μοιραζόμαστε τον πλανήτη, θα πρέπει να σταματήσει. Η κατάργηση του κυνηγίου - θα προσέθετα και των σφαγείων – θα ήταν κατά την άποψή μου, ένδειξη εξύψωσης και εκλέπτυνσης της συλλογικής συνείδησης της ανθρωπότητας.
Ας μου επιτραπεί να κλείσω με μια φράση από το τελευταίο μου βιβλίο(«Αναζητώντας την Ελευθερία»): «Όσοι σκοτώνουν τα πουλιά, σκοτώνουν ταυτόχρονα αυτό που τα πουλιά συμβολίζουν και εκπροσωπούν, δηλαδή την αθωότητα, την ελευθερία, τη κίνηση, τη χαρά, την ειρήνη.»